Morgen weer het veld in!

Beste allemaal. Morgen hoop ik alweer te vertrekken naar mijn nieuwe gebied (Massipi – Puerta) ten oosten van Cabagan. Ik heb nog niet veel kunnen vertellen over mijn vorige sessie, maar er zijn hier major problemen met het internet, nu voor drie dagen achter elkaar totaal geen internet. Dit bericht verstuur ik vanuit een internetcafé in Cabagan. Doordat er zoveel problemen zijn met het internet kost het ook veel moeite om mijn begeleiders op de hoogte te houden en mijn verslaglegging te doen. Daarom heb ik niet zoveel tijd om deze site nu bij te houden, maar zal toch een kort overzicht geven van bevindingen.
Voor de eerste veldtrip zijn we ten zuiden van garita gegaan, allereerst naar Sitio Palattao geweest (een ‘district’ van de barangay Pilig Alto). Een barangay is eigenlijk een soort dorp, opgericht door een familie; hier stikt het van de barangays. Sommige zijn ondertussen best groot en tellen bijv 1000 inwoners. In Sitio Palattao zijn we 6 dagen geweest. De mensen zijn geweldig gastvrij en behulpzaam. Hier geen electriciteit, geen winkels etc….en geen verwende kinderen….
Wanneer ik naar de CR (WC) moest, liep er iemand mee om water voor me te halen en me te begeleiden naar het huis waar de CR is. Het is namelijk zo dat niet iedereen een pot heeft, maar ja ik als blanke moet natuurlijk op de pot dus hup naar een tante die zo’n ding heeft. Nou stelt dat niet veel voor: een goor potje, zonder bril en geen wc papier (altijd zelf meenemen ;P). Naderhand spoel je door met een emmer water. En loop je terug, met tientallen ogen in je rug gepriemd. De mensen zijn gastvrij, maar ook verlegen. Iedereen lacht heel vriendelijk naar je en als je een beetje een babbeltje maakt (met hulp van edmund uiteraard) dan wordt je vaak uitgenodigd om een kop koffie te komen doen of gewoon even te zitten. Meestal stromen de mensen dan toe, vooral de kinderen. Heerlijk om die te zien lachen. Gekke bekken trekken, truckjes met je handen, schooltje spelen, ze vinden het allemaal helemaal fantastisch, vandaar ook veel foto’s van kinderen op picasa.
Op deze plek hebben we gevist en interviews gedaan, maar het gaat allemaal wat langzamer dan een onderzoek in Nederland. Aan de ene kant is alles zo geregeld, zoals bij iemand mogen verblijven (het is altijd goed, niemand die nee zegt) met mensen een babbeltje maken, een afspraak maken om te gaan vissen of een interview te doen….Maar het probleem is dan ook daadwerkelijk gaan vissen. Netten zijn ineens kapot, of ze zijn eerder gegaan en de vis zit al in de pan :S. Een ander probleem is dat de vissers vaak ook boer zijn en mais of rijst verbouwen, niet erg maar het is nu juist oogstseizoen en dat betekent werken op het land en vissen moet maar even wachten…Maar goed toch wel wat kunnen vissen doen en veel ervaringen op kunnen doen! :). De zesde dag naar barangay Fugu Norte geweest, daar verbleven bij in het huis van de barangay captain, dat is zoiets als een dorpshoofd (geen burgemeester, die is hoger). Dit vergemakkelijkte het proces aan de ene kant, want hij introduceerde ons in de barangay, maar alles ging wel trager, omdat mensen met problemen bij hem komen en er onderweg naar iemand toe met iedereen een praatje moet worden gemaakt ><. Wel heel leuke tijd gehad daar. Verjaardag van Pola, zijn kleindochter, meegemaakt, een condoleance aan huis van de dode buurvrouw bijgewoond. En overal waar ik kom (als blanke) moet je gaan zitten en Engels praten zodat ze dat van hun verbeteren kunnen, of wat komen drinken. Ook een paar drink sessies meegemaakt zoals ze dat noemen. Betekend dat je aan het einde van de middag/begin van de avond aan de gin/brandy/of iets anders sterks gaat. Drinkt een slok water dan voeg je de shot toe en dan doorslikken. Tijdens het drinken, natuurlijk wel polutan (snack) want anders wordt je te snel dronken. Polutan bestaat uit, appel of corned beef of (gebakken vis) of de gefrituurde kam van een haan (nog niet in de gelegenheid geweest….gelukkig :P) of pinda’s….dit gebeurd dan allemaal voor het avondeten, wat natuurlijk de alcohol sneller zijn werk laat doen. Ik moet helemaal niks van sterke drank hebben dus nam gewoon een lekker biertje :). Deze barangay was een stukje rijker, met elektriciteit, winkeltjes, meer vee en kippen etc en meer verwende kinderen.
Na 5 dagen naar de laatste plek (barangay Cubag) geweest (tegenover de campus) en daar 3 dagen bij onze ‘personal tricy driver’ in huis verbleven. Ook hier een leuke tijd gehad, nog meer faciliteiten, zoals betere tv, stereo etc. maar net als op alle andere plekken: water uit de put. Smaakt beter dan water uit de fles, want daar zit een rare smaak aan. Ook in de IH drinken we het water uit de put en dat is prima :).

Heb nu aan vis: Tilapia, java barb, sea catfish, snakehead, catfish, en goby gegeten en wel gekookt, gefrituurd, gebakken als gegrilled :D. Eet ondertussen ook vlees van de plaatselijk, smerige ‘meatshop’, ach alles went!
Ik heb niet zoveel foto’s van vis op picasa gezet, omdat dat ‘wetenschappelijke informatie’ is en ik dat niet wil prijsgeven op internet. Helaas, maar zo is dat nu eenmaal.
Ik ga mij nu voorbereiden voor morgen, hoop dat ik morgen weg kan, want heb natuurlijk toestemming nodig van iedereen die niet aanwezig is en moeilijk te bereiken zijn ><.
Bedankt nogmaals voor alle hartverwarmende berichten!
Kus/groet/klap op de schouder,

Mars